Out of the box in Kameroen

‘What is in that box?’ Dat zat er in natuurlijk. Ik word in Douala bij de douane uit de rij geplukt en meegenomen naar een klein en heel warm gangetje. Mijn koffer, tas, doos, portemonnee, alles moet open. In de doos zitten 12 verrekijkers en 1 statief van het Kijkers voor Kijkers programma van VBN. Gratis weggegeven door Nederlandse vogelaars en door mij nu door te geven aan Afrikaanse vogelaars. Maar nog even niet. Waar zijn de originele aankoopbonnen? Heb ik niet. Dan is het illegale invoer. Er moet onderhandeld. Dat doe ik uit principe niet, dan moet alles maar in beslag worden genomen. Drie kwartier later mag ik met doos en al door.

Bosruiters, groenpootruiters en reigers
Ik ben in Kameroen voor de megatelling van watertrekvogels langs de hele Oost-Atlantische trekroute tot aan Zuid-Afrika. Het telteam van Kameroen bestaat uit Martin, Robert en Bruno (Cameroon Wildlife Conservation Society), Francis (vogelexpert), en Gilain (student van de Universiteit Dschang). De eerste ochtend oefenen we eerst aan de hand van foto’s in het identificeren van vogels en hoe je groepen vogels telt. Dan in de auto’s naar het dichtstbijzijnde strandje voor een praktijkoefening. Aan de rand van een wijk met houten huisjes kijken we over een moeras met 28 bosruiters, twaalf groenpootruiters en vier soorten reigers. Een goed begin! En een mooie oefening want ze waren moeilijk te identificeren. De nieuwe telescopen en kijkers komen goed van pas.

Staking
‘s Avonds horen we op het nieuws dat de mensen in de Engelstalige provincies van Kameroen staken tegen Franstalige regels. Tijdens deze ‘Ghost town campaign’ zijn alle winkels dicht en het is ook niet de bedoeling dat er auto’s op de weg zijn. We gooien het programma om en gaan naar Kribi in Franstalig Kameroen, waar geen staking is. Er is een nieuwe zeehaven in aanbouw en misschien dat er vogels zijn op de pier? Niemand van het team is er nog geweest. Net voor Kribi begeeft onze terreinwagen het, kogellager kapot. Veel later dan gepland komen we aan. We vinden de rest van het team op een mooi uitzichtpunt aan de baai, in de schaduw van een lange muur. Dat blijkt het huis van de president en al snel komt er bewaking. Als we na een uurtje onze paspoorten en ID-kaarten weer terug krijgen hebben we welgeteld drie watervogels gezien. We krijgen geen toestemming om het haventerrein op te gaan. Op de terugweg maken een paartje Rock Pratincoles bij een rivier de dag weer helemaal goed. De terreinwagen is pas om 23:00 weer thuis. Die avond haal ik Menno, de expert vogelteller van SOVON, van het vliegveld.

Geplunderd
‘s Ochtends krijgen we slecht nieuws, want tijdens de staking is een politiepost geplunderd en de geruchten gaan dat er een politieman is gedood. Die post ligt precies op onze route. Een colonne van vier legertrucks met militairen passeert ons. Wij willen snel vaart maken om dat stadje voorbij te komen, maar onze wagen remt niet meer. Tijdens de reparatie gisteren is de remleiding vernield. Het team wil doorrijden om het probleemgebied snel voorbij te zijn, maar ik weiger verder te rijden in een wagen zonder remmen. Een paar gasten in een roestige container hebben een lasapparaat en de remleiding is in een half uurtje gefixt. Menno en ik doen ondertussen een telling van een watertje naast de container: twintig white faced whistling ducks.

Langs de weg staat de geplunderde politiepost, totaal uitgebrand. Politie in oproeruniform controleert onze papieren. Het is vreemd rustig, mensen laten zich weinig zien op straat. Mijn telefoon is ook rustig, geen email of whatsapp berichten meer want het internet is afgesloten. Na Kumba houdt het asfalt op. Martin deelt stofmaskers uit, de ramen gaan dicht en terwijl we door de stofwolken razen verandert de auto in een sauna. In Ekondo titi, richting Nigeriaanse grens houdt de weg helemaal op. We melden ons bij de politie commandant. Morgen gaan we de zee op.