het dorpshoofd van Nkala

Het dorpshoofd zit onder een grote boom in de schaduw, voor hem ligt een huid van een civetkat met daarop zijn traditionele attributen, in zijn hand houdt hij een kwast met veren. Hij is volgens traditie geheel gekleed in rood dorpshoofdtenu, ik heb mijn mooie rode overhemd snel omgeruild voor saai blauw WWF T-shirt. Het hele dorp zit in een grote kring om hem heen en wacht vol spanning.

De woordvoerder van het dorpshoofd (chef) begint aan een lang betoog in het Lingala. Ik begrijp er niets van maar het publiek en de chef reageren instemmend. Men is niet tevreden. De vrouwen die ziekteresistente gewassen hebben gekregen van WWF dachten dat ze ook betaald zouden worden. De visvijver die WWF heeft gefinancierd is lek en leeggelopen. Het dorp wil een school en een apotheek.

De chef voegt toe dat een houtkapbedrijf langs de dorpen gaat en alle chefs een brommer beloofd in ruil voor toestemming om bomen te mogen kappen. Hij heeft geweigerd vanwege zijn relatie met WWF, hij wil zijn ‘schat’, de Bonobo’s bewaren, maar nu moeten wij hem wel die brommer geven.

Wat bedoeld was als een beleefdheidsbezoekje wordt een lange dag. Eerst trekt de WWF delegatie zich terug voor beraad. We willen de relatie bouwen rondom het belang van werkgelegenheid, toerisme op langere termijn, bescherming van waardevolle natuur. Raymond, WWF landsdirecteur van DRC, wijst daar nogmaals op en doet een tegenvoorstel: we geven op korte termijn nieuwe planten, repareren de visvijver en brengen nieuwe kweekvis.

Nu trekt het gehele dorp zich terug voor beraad. Na 30 minuten is ons aanbod aangenomen, maar de chef wil zijn brommer. Raymond benadrukt nogmaals dat het goed is dat het dorp hun bos niet verkoopt voor een appel en een ei,maar WWF investeert in het dorp, niet de chef. De mannen van het dorp voeren een traditionele dans uit , de chef bekrachtigd door sierlijk zwaaien met zijn kwast, en we zijn weer vrienden.