Ekouah Bai, Nki nationaalpark Ngoila - Reisverslag uit Yaoundé, Kameroen van Jaap Waarde - WaarBenJij.nu Ekouah Bai, Nki nationaalpark Ngoila - Reisverslag uit Yaoundé, Kameroen van Jaap Waarde - WaarBenJij.nu

Ekouah Bai, Nki nationaalpark Ngoila

Door: Jaap van der Waarde

Blijf op de hoogte en volg Jaap

01 Juni 2009 | Kameroen, Yaoundé

1 - 14 juni 2009

Bij mijn eerste bezoek aan het Jengi project in Juni 2008 was het we van alle kanten verteld: de mooiste plek in het gebied is Ekouah Bai. Een open plek in het oerwoud, nog vol met wilde dieren als bosolifanten, buffels en zelfs gorilla’s. Maar om er te komen moet je 4 dagen ploeteren door oerwoud en moeras, een onderneming van minstens 2 weken. Next time, beloof ik. En vandaag is het next time. Samen met Julia Geissner, een Duitse studente die op de Bai onderzoek doet, vertrek ik met een team van veldwerkers en dragers naar de hart van het Nki Nationale Park in Zuid-Oost Kameroen. De eerste dag lopen we door farmbush, oerwoud afgewisseld met kleinschalige cacao plantages. De Dja rivier vormt een natuurlijke barrière voor het park, WWF heeft als enige een boot met motor voor patrouilles op de rivier, en als we de volgende morgen zijn overgestoken liggen er honderden vierkante kilometers onbewoond oerwoud voor ons. Heuvelachtig oerwoud, heuveltoppen met woudreuzen worden afgewisseld door moerassige dalen gevuld met blubber en raffia palmen. De dalen zijn het domein van de bosolifanten, hun voetafdrukken maken diepe kuilen in het pad en aan de vele mesthopen te zien zijn ze met een heleboel. We zien geen olifant maar vinden wel een mannetjes Gorilla op ons pad. Hij verbergt zich in de bosjes en het duurt een tijd voordat we verder durven. Boven op een heuvel in droger bos zit een mannetjes chimpansee naast het pad, hij smeert hem direct. We kamperen s’avonds bij riviertjes en hakken ons overdag een weg door lianen en moerassen. Na 4 dagen bereiken we base camp, en besluiten direct door te lopen naar de Bai. Wat ik daar zie heb ik nog nooit gezien. De Bai is een laagte in het oerwoud, een open grasvlakte met een riviertje er doorheen. Door de bomen aan de rand van de Bai zie ik diverse bosolifanten, vlakbij. We klimmen de uitkijkpost in en beginnen te filmen. Een moederolifant met baby is erg onrustig, ze steekt continu haar slurf in de lucht om te ruiken. Ik kan me wel voor de kop slaan: we hadden ons eerst moeten verkleden voordat we naar de Bai kwamen. Vier dagen in dezelfde kleren, iedere avond naast het kampvuur gehangen om te drogen, we zijn net wandelende stinkbommen. Voor olifanten betekent vuur mensen, en mensen gevaar. Die nacht slapen Charles, park assistent voor WWF, en ik in de uitkijkpost. Tegen zonsondergang tellen we een totaal van 25 bosolifanten op de Bai, het grootste aantal dat ooit door WWF in Kameroen op een Bai is geteld. S’nacht word ik regelmatig wakker van de olifanten die lawaai maken in de rivier en moeras. Geweldig. De komende 5 dagen doen Julia en haar team waarnemingen op de Bai. Zij doet onderzoek naar de bosbuffels. Zij herkent ze allemaal en ziet inmiddels als er buffelbezoek komt van een naburige Bai. Iedere Bai heeft zijn kudde buffels in dit oerwoud, en ze zijn vrij honkvast. Ik trek er iedere dag op uit om video te maken. Er is geen enkel teken van menselijke activiteit, en veel dieren die we tegenkomen, zoals een bosantilope, rennen niet direct weg. Ik wel, als we op een middag een groep chimpansees proberen te filmen maar we plotseling een kudde buffels horen aankomen rennen. Als we de uitkijkpost inklimmen blijken de buffels niet naar ons gerend te zijn, maar is volgens de waarnemers ons zojuist wel een mannetjes gorilla gepasseerd. Wij hebben niets gezien, maar die gorilla zal ons wel vreemde lui gevonden hebben, zo rennend door het bos. De weg terug is zwaar, het dagelijkse menu van rijst met sardines kan ik steeds minder waarderen en we lopen de 80 km nu in drie dagen terug. Bij terugkomst in Ngoyla verzamelen alle dorps notabelen zich voor een debriefing. Ik laat video’s zien en feliciteer iedereen nogmaals met hun fantastische Park. We spreken af dat WWF gaat proberen een permanente basis in te richten in het Park, voor onderzoek maar ook controle tegen de stroperij. Dat wordt dan ook meteen de enige permanente werkgelegenheid in het dorp, er is hier verder niets.

Meer weten? Lees alles over het Jengi project op http://www.wnf.nl/nl/wat_wnf_doet/projecten/?act=projecten.detail&project=4

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Jaap

Van februari 2008 tot april 2010 werkte ik voor het WNF op het regionale kantoor voor de Centraal Afrikaanse Regio, CARPO, in Kameroen. WNF mede-financiert een groot aantal programma's in de regio. Samen met mijn collega's in CARPO werkte ik aan het ontwerpen van natuurbescherming programma's en versterken van onze nationale kantoren. Vanaf april 2010 werk ik voor het WNF vanuit Nederland als hoofd van het Bossenprogramma. Voor dit werk reis ik regelmatig weer naar de veldprojecten: de meest bijzondere plekken in Afrika.

Actief sinds 17 Feb. 2010
Verslag gelezen: 563
Totaal aantal bezoekers 224768

Voorgaande reizen:

01 Maart 2008 - 01 Juli 2015

Natuurbescherming in Afrika

Landen bezocht: