Meetings in Libreville

Na alle veldbezoeken begint het overleg met WWF-Gabon en onze partners. Bij het ministerie van Bossen spreken we met de directeuren generaal van Bossen, Visserij en Milieu over samenwerking in de bufferzones rond de nationale parken. Met de manager Milieu van een groot FSC gecertificeerd houtkapbedrijf gaat het over anti-stroperij maatregelen in hun concessie. Dat kan nog beter en wij vinden de inventarisatie van natuurwaarden nog onvoldoende. Bij onze collega’s van het Wildlife Conservation Society praten we over het opzetten van een nationale strategie voor bescherming van de Gabonese kust en zee. WCS richt zich op hele praktische zaken zoals bescherming van nesten van zeeschildpadden, terwijl WWF zich meer zal richten op (inter)nationale visserij en betere coördinatie tussen de verschillende Gabonese ministeries. Een delegatie van een Zuid Afrikaans consortium komt op het WWF kantoor praten over hun plannen voor een duurzaam beheerde houtkapconcessie, gecombineerd met geotourisme en REDD (klimaatbeheersing). Een innovatief concept waarbij samenwerking met natuurbeschermingsorganisties zoals WWF essentieel is. S’avonds spreek ik nog met een lokale NGO die zich bezig houdt met FLEGT en de legalisering van de houtexport naar Europa. Met onze WWF collega’s nemen we een aantal nieuwe ontwikkelingen door: een van de grootste palmolieproducenten ter wereld heeft met de regering van Gabon een overeenkomst om honderduizenden hectares palmolie te gaan aanplanten. Wil WWF meedenken over duurzaamheidscriteria? Er moet een nationaal landsgebruik plan komen, is er nog behoefte en ruimte voor nationale parken, waar komen de mijnen, waar de palmolie, wil WWF daarover meedenken? Hoogtepunt is een meeting met de manager van de Nationale Park Agency. WWF is traditioneel adviseur voor de park managers, maar dat vindt hij niet voldoende. Willen wij geen WWF staf uitlenen zodat ze daadwerkelijk gaan meebeslissen over parkbeheer? Een fantastische kans om onze ideeën over natuurbeheer nog beter in praktijk te brengen en tegelijkertijd aan capaciteitsopbouw te werken bij de Gabonese overheid. S’avonds aan de bar ontmoeten we iemand die een babyzeekoe heeft gevonden aan het strand en hem nu achter het huis in de lagune probeert op te voeden. Er zijn wereldwijd 2 Afrikaanse zeekoeien in gevangenschap, we weten er heel weinig van behalve dat een baby 2 jaar bij de moeder drinkt. Elke 3 uur, dag en nacht. De wetenschappelijke wereld heeft zich al de case gestort, dierentuinen denken zich ermee. Wat een verhaal weer, en wat een fantastisch land, dit Gabon. Christiaan en ik vliegen weer terug naar Nederland, de WNF jaarplanning wacht.